Akwasi (Omroep ZWART): ‘Mensen moeten zich niet alleen gezien maar ook geliefd voelen’

Van BeperktZicht naar een OpenBlik. Er is sinds 2017 veel veranderd in de media op het gebied van diversiteit en inclusie. Het is daarom tijd voor zowel een terug- als vooruitblik met de mensen die aan de knoppen zitten. We spraken onder andere met Akwasi, mede-oprichter van Omroep ZWART, over jezelf gezien en geliefd voelen.

Jullie zijn nieuw in het bestel van de publieke omroep. Wat zegt het dat jullie snel 50.000 leden hebben verzameld? 

Onze aanwezigheid zegt dat er de laatste jaren iets is veranderd. Dat de noodzaak er is. Mensen zijn moe van het feit dat ze zichzelf niet terugzien. Dat mensen het gevoel willen hebben dat ze gehoord worden, naar ze geluisterd wordt. En op zoek zijn naar een wat eerlijkere afspiegeling van Nederland. Onze aanwezigheid is een herinnering aan collega omroepen om hun best te doen op het gebied van diversiteit en inclusie. Tegelijkertijd betekent het feit dat Omroep ZWART er nu is niet dat het hele medialandschap diverser en inclusiever is geworden. Dat mag je niet alleen van ons verwachten.

Wat betekent dat voor jullie, diversiteit en inclusie?

Diversiteit en inclusie is net als koken. Je maakt verschillende maaltijden met verschillende specerijen van over de hele wereld. Daarvoor hebben we elkaar nodig. Ter voorbeeld: voor je curry heb je masala’s nodig en je hebt aardappelen nodig in je roti, want stamppot is heerlijk, maar variatie in je menu ook. In muziektermen betekent inclusie dat aan iedereen wordt gevraagd: ‘hé, speel eens een nummer af dat jij vet vindt’. Dit staat beide als een metafoor voor samenwerken. Het betrekken van mensen van verschillende culturen en achtergronden. Dat kan soms een zoektocht en een uitdaging zijn. 

Hoe gaan jullie die uitdaging aan?

Door heel scherp te zijn op wie we in beeld brengen en wie er bij ons achter de schermen te zien zijn. Het is geen toeval dat Gianni en ik als oprichters van Omroep ZWART de enige twee bestuurders van kleur zijn binnen de publieke omroep. Het is geen toeval dat er bijna alleen maar mannen aan het hoofd van grote mediaorganisaties werken. Dat is geen toeval, maar een keuze. Het vertegenwoordigen van mensen met verschillende achtergronden is een beleidsvraagstuk.

“Het is geen toeval dat er bijna alleen maar mannen aan het hoofd van grote mediaorganisaties werken.”

En hoe zit dat bij jullie?

Als je beseft dat het een keuze is, is het goede nieuws dat je ook voor de mensen kunt kiezen die je nog niet genoeg vertegenwoordigt. Wij realiseerden ons dat we met twee mannen Omroep ZWART aan het besturen zijn. Toen we een hoofdredacteur zochten hebben we daarom heel bewust de keuze gemaakt om alleen mensen uit te nodigen op gesprek die zich niet als man identificeren. 

Waar zit nog ruimte voor verbetering de komende jaren?

Die ruimte zit in de samenwerking met andere omroepen. We zouden geen concurrenten moeten zijn. Het is de bedoeling dat we samenwerken voor de NPO om ervoor te zorgen dat mensen zich gezien, maar vooral ook geliefd voelen. En daar is ruimte voor verbetering: dat we gezamenlijke doelstellingen behalen.

Mooi; gezien en geliefd. Wat bedoel je daarmee?

Dat kan bijvoorbeeld door human-interest programma’s, waarin mensen te zien zijn die dichter bij jou wonen dan je denkt maar die je nog niet goed kent. Gezien en geliefd voelen gaat om een voorliefde creëren voor elkaar, door hetgeen dat je gezien hebt. Soms kun je dol worden op mensen doordat je ze voor het eerst ziet spreken of met ze mee op reis gaat. Dat gaat ook over kennis en educatie. Over het feit dat er een discrepantie zit over de ideeën die je hebt over een bepaalde groep en hoe het daadwerkelijk zit. Ik doe dit werk omdat ik dat het belangrijkste doel vind: die discrepantie weghalen. En dat is een strijd: ik heb geen idee hoe groot onze invloed gaat zijn, maar het is nu aan ons om te laten zien dat we hieraan kunnen bijdragen en dat we prachtige programma’s kunnen maken. Dat is
namelijk wat we horen te doen.