Mariëlle: “Het was geruststellend om te weten dat er veel mogelijkheden waren”
Mariëlle is werkzaam als officemanager bij een maatschappelijke organisatie, ze heeft twee zoons van 11 en 16 jaar. Voordat ze daar ging werken zat ze twee jaar in de bijstand. We spraken haar over de weg naar betaald werk, met welke obstakels ze te maken kreeg en wat haar juist heeft geholpen in het vinden van een baan.
Een hele klap
“Ik ben een alleenstaande moeder van twee zoons. Na de scheiding ben ik door mijn ex man uit huis gezet waardoor ik vier en een half jaar geen woning had en moest rondzwerven met mijn kinderen. Vanwege omstandigheden verloor ik na 25 jaar mijn baan als controller bij een winkelketen. Daardoor kwam ik in de bijstand terecht. Het was voor mij een hele klap om mijn baan na zoveel jaar te verliezen. Opeens zit je thuis en heb je geen contact meer met je collega’s.”
“Het was erg geruststellend om te weten dat ik niet de enige was
en dat er veel mogelijkheden waren”
Niet de enige
“Gelukkig kreeg ik een hele lieve klantmanager vanuit het UWV. Die heeft tegen mij gezegd dat ik eerst tot rust moest komen, omdat ik altijd maar ben doorgegaan. Hij gaf me een vrijstelling om te solliciteren, maar ik wilde juist weer aan het werk. Pas nadat mijn biologische moeder plots was overleden ben ik op zijn aanraden in de ziektewet gegaan, omdat hij zei dat ik anders in een burn-out terecht zou komen. Hij heeft mij ook een cursus aangeboden waar ik andere mensen leerde kennen die in dezelfde situatie zaten als ik. Het was erg geruststellend om te weten dat ik niet de enige was en dat er veel mogelijkheden waren. Ik was in eerste instantie bang voor de verhalen die ik over het UWV had gehoord, maar deze klantmanager was heel behulpzaam en heeft mij geholpen met brieven schrijven, oefenen voor sollicitaties en echt stap voor stap gekeken wat voor mij het beste zou zijn.”
Fijn om weer aan het werk te zijn
“Via mijn buurvrouw kwam ik bij Stichting Malak terecht. Daar begon ik twee dagen administratief te werken. Het was heel fijn om weer mensen om mij heen te hebben en aan het werk te zijn. Als zij een cursus hadden, ging ik er altijd bij zitten. Ik heb veel dingen geleerd en veel mensen ontmoet. Zo heb ik een cursus bijgewoond die ging over financiën en hoe je die als vrouw zelf kunt regelen, waar je bijvoorbeeld recht op hebt en hoe je de huur moet betalen. Op een dag kwam ik tijdens zo’n cursus in contact met iemand van een stichting waar ze nog een office manager zochten.”
“Als de kinderen ziek zijn, kun je thuis blijven werken
en als je je niet lekker voelt mag je naar huis.”
“Op aanraden van mijn klantmanager begon ik twee maanden op proef te werken, zodat ik nog in de ziektewet kon blijven. Als het niet zou lukken, hoefde ik dan niet weer een nieuw proces bij het UWV. Ik heb mijn situatie ook aan mijn nieuwe werkgever uitgelegd en zij had veel begrip. Ik begon stap voor stap met werken. Ik begon eerst met drie uur werken en heb dat zo in mijn eigen tempo opgebouwd naar 21 uur. Het beviel zo goed dat ik na twee maanden een vast contract kreeg en stopte bij het UWV. Doordat ik 21 uur kan werken, kan ik het werk goed combineren met de zorg voor mijn kinderen. Als de kinderen ziek zijn, kun je thuis blijven werken en als je je niet lekker voelt mag je naar huis.”
“Toen ik met mijn werkgever een gesprek had over geld, heeft ze mij gewaarschuwd dat ik mogelijk mijn toeslagen kon verliezen. Dat was heel fijn want ik had daar zelf nog niet over nagedacht. Daardoor ging ik berekenen hoeveel uur ik kon gaan werken om niet in een armoedeval terecht te komen. Na een paar maanden kwam ze ook bij mij checken of ik het financieel wel redde en bood ze aan om anders te kijken of ze konden helpen. Dat kende ik helemaal niet!”
“Mijn manager kwam bij mij vragen of ik het financieel wel redde,
dat kende ik helemaal niet!”
De menselijke blik
“Het enige wat minder fijn was, was dat ik me beter had gemeld bij mijn klantmanager, maar blijkbaar moest dat via iemand anders en toen heb ik een waarschuwingsbrief gekregen dat ik me nooit beter had gemeld, maar wel weer aan het werk was. Nadat ik had gebeld was het opgelost, maar het kwam erg dreigend over.”
“Ze heeft niet stilgezeten al die jaren toen ze zorgtaken deed,
maar zo wordt er wel naar je gekeken.”
“Mijn advies voor de winkelbranche is om gratis kinderopvang te regelen. Er werken veel vrouwen met jonge kinderen in deze branche. Daarnaast is het belangrijk om naar iemands persoonlijke situatie te kijken. Bij mij is dat dus echt gedaan, maar bij mijn moeder was dat niet het geval. Toen mijn ouders gingen scheiden, had mijn moeder altijd voor ons gezorgd en niet gewerkt. Ze moest op haar zestigste nog solliciteren, maar werd overal vanwege haar leeftijd en gebrek aan werkervaring afgewezen. Dat is natuurlijk heel onterecht, want ze heeft niet stilgezeten al die jaren toen ze zorgtaken deed, maar zo wordt er wel naar je gekeken. Van het UWV moest ze gewoon werken, dus zochten zij een krantenwijk voor haar. Ze keken niet naar haar als persoon of wat voor werk bij haar paste, want met haar leeftijd en reuma deed ze veel langer over het werk dan een jong en gezond persoon zou doen. De menselijke blik mistte”.
“Bovendien denk ik dat het belangrijk is voor vrouwen die vanuit de bijstand komen om stichtingen om zich heen te hebben. Die weten vaak weer andere dingen dan het UWV weet en zo bouwen ze ook hun netwerk op.”