Hoogtepunten uit podcast #8: Politieke vrouwen - Mona Keijzer

In aanloop naar de Tweede Kamerverkiezingen van 2021 praten we in de WOMEN Inc. podcast met vrouwen in de politiek. Deze achtste aflevering is de laatste van ons drieluik. We gingen met 3 vrouwen in gesprek over hun carrière, de drempels die ze ervaren en het belang van representatie, en we eindigen met Mona Keijzer (CDA).

Mona Keijzer begon haar politieke carrière in Den Haag als Tweede Kamerlid namens het CDA in 2012, waar ze verantwoordelijk was voor zorg, migratie, kunst en cultuur. Inmiddels is ze, sinds 2017, Staatssecretaris van Economische Zaken en Klimaat. 

Tijdens haar studietijd in Amsterdam raakte Mona steeds meer geïnteresseerd in politiek en realiseerde ze zich dat het CDA als partij het beste bij haar idealen en opvoeding aansloot. Dus werd ze lid van de partij. Ze kon zich vinden in de overtuiging van het CDA:

“De gedachte: Waar komen de beste oplossingen tot stand? Daar waar mensen zich gezamenlijk ergens voor inzetten. Dat is echt des CDA’s.” 

Zelf heeft ze nooit echt rolmodellen gehad. Ze komt uit Volendam waar het heersende levensmotto is: ‘Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’. Hierdoor zijn mensen uit het dorp niet snel onder de indruk van mensen die iets bijzonders doen. Verafgoden van mensen zit dus niet in haar aard. “We zijn allemaal menselijk, we maken wel eens fouten of doen iets doms.”

“Ik heb wel altijd mateloze bewondering voor de mensen die tegen de verdrukking in ergens voor gaan. Of die zich dag en nacht inzetten voor mensen die het minder getroffen hebben dan henzelf.” 

Binnen de politiek, heeft Mona altijd de kansen gepakt die op haar pad kwamen. Hierbij twijfelde ze niet aan haar kunnen en kreeg ze veel steun uit haar omgeving, met name van haar vader en oma. Haar vader’s motto, en inmiddels haar eigen, luidt:

“Waarom niet? Wat kan me gebeuren? Wat je kan gebeuren, is dat het niet lukt. En dan? Dan ben je een ervaring rijker.”

Als het gaat ‘om vrouw zijn’ in de politiek, was ze zich hier aan het begin van haar carrière nog niet zo bewust van. Ondanks dat ze vaak in overleggen de enige jonge vrouw in een ruimte was, met alleen maar oudere mannen om haar heen. Soms werd er zelfs gezegd: ‘Goh, ze weet wel waar ze het over heeft’. Pas later is ze zich ervan bewust geworden hoe raar dit was en dat dit met de tijd niet veranderde. Nu ze in de 50 is, realiseert ze zich pas hoe weinig er veranderd is met betrekking tot de man-vrouwverdeling in de politiek

“Ik dacht toen ik 25, 30 was: ‘dit komt vanzelf wel goed’. Maar het komt dus niet vanzelf goed.” 

Nu ziet Mona in dat dit probleem uit verschillende onderdelen bestaat: wie er al op bestaande posities zitten,, in de cultuur van de samenleving en de politiek, maar ook in hoeverre vrouwen zelf de kansen in de politiek aangrijpen. Ze realiseerde zich dat er iets moest gebeuren en startte bij zichzelf. Zo probeert ze meer vrouwen aan te nemen voor posities die vrij komen. 

Als publiek figuur die regelmatig in de media komt, krijgt ze als vrouw vaak te maken met opmerkingen over haar uiterlijk. Deze opmerkingen komen vaak van andere vrouwen en worden niet over mannen worden gemaakt. Ze blijft zich hierover verbazen en vindt dat dit maar eens moet stoppen. 

“Laten we het hebben over wat iemand zegt. Wat iemand in te brengen heeft. Wat iemand doet. Daar moet het over gaan!” 

Ze heeft zich ook al meerdere malen uitgesproken over het feit dat vrouwen leider moeten kunnen worden van het CDA. En realiseerde zich: dan moet ik dit ook zelf doen. Daarom heeft ze zich als kandidaat gesteld om lijsttrekker te worden tijdens de lijsttrekkersverkiezingen.

“Dat zou ik ook tegen alle vrouwen willen zeggen: ‘Wees ook niet bang om het gewoon te doen. Wat kan je gebeuren? Doe het gewoon!’ Dan wordt ook duidelijk dat vrouwen gewoon een plek verdienen in dit debat en een reële kans hebben.” 

Zelf ziet ze zich niet als rolmodel. Tegelijkertijd weet ze dat ze dit wel is en daar heeft ze steeds meer vrede mee. Als ze een andere vrouw kan stimuleren om de volgende stap te nemen in de politiek, is ze daar blij mee.

“Maar we moeten ook afrekenen met de systemen, de selectieprocedure voor een baan, de cultuur en de beeldvorming over vrouwen, die het moeilijk maken voor vrouwen om door te stromen naar de politiek en de top.”

Als laatste tip voor vrouwen die de politiek in willen, wil Mona meegeven dat je het beste gewoon kunt beginnen, en dat begint bij lid worden van een partij.“Je kan het! Echt waar. Als een jongen of man van jouw leeftijd het kan, dan kan jij het ook. Gewoon doen!”