“Door de kleine klassen in het speciaal onderwijs kunnen kinderen zichzelf zijn en daardoor ik ook. Ik heb het leukste werk wat er is, maar in het basisonderwijs werd er niet naar me omgekeken. De werkdruk is heel hoog. Ik had op school geen tijd om toetsen na te kijken, dus dat ging door op het moment dat ik thuis kwam. In de schoolvakanties kwam ik collega’s tegen in het schoolgebouw die ook stiekem aan het werk waren. Door de overgang was ik heel vermoeid en de hoge werkdruk kon ik er echt niet bij hebben.” 

“In de schoolvakanties kwam ik collega’s tegen in het schoolgebouw die ook stiekem aan het werk waren.”

Ik herkende mezelf niet meer
“Ik had onder andere heel erg last van hevige bloedingen, moodswings en concentratieproblemen. Door mijn ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder) leefde ik mijn leven al heel erg met pieken en dalen en de overgang versterkte dit*. De klachten hadden veel impact op mijn werkvermogen en ik voelde me vaak schuldig als ik een korter lontje had tegenover de kinderen. Zij zijn heel erg gevoelig en hebben dit dus direct door. Omdat veel kinderen minder goed reageren op invallers, meldde ik me nooit ziek. Terugkijkend had ik dit veel meer willen en moeten doen, omdat het simpelweg gewoon niet ging. Ik heb weleens door de hormonen mee gehuild met een moeder die huilde tijdens een tienminutengesprek. Ik herkende mezelf niet meer terug, want zo ben ik helemaal niet.’’ 

*Lees hier meer over de overgang en ADHD

“Ik heb weleens door de hormonen mee gehuild met een moeder die huilde tijdens een tienminutengesprek.”

Menselijk contact 
“Er was weinig tot geen informatie over de overgang vanuit de school, waardoor ik het moeilijk vond om mijn leidinggevende om hulp te vragen. Ik ben twee keer in een burn-out terecht gekomen en ik vind echt dat het eerder opgemerkt had mogen worden vanuit mijn werkgever dat het niet goed met me ging. Dit kan al als er iemand van HR een keertje de klas inloopt om te vragen hoe het met me gaat. Ik miste het stukje menselijk contact. In plaats daarvan werd ik afgerekend op hoe ik me voelde.” 

“De overgang heeft me zo ontzettend afgeremd.”

Ik haalde mezelf onderuit
“Door de onzekerheid die de overgang met zich meebracht, haalde ik mezelf onderuit. Hierdoor heb ik ook veel kansen op de werkvloer gemist; ik was zo onzeker dat ik functies maar overliet aan anderen en dacht: ‘laat die man het maar doen.’ Het heeft me zo ontzettend afgeremd. Als mijn leidinggevende me meer geïnformeerd had over de overgang, had ik er ook meer over durven te vragen en aan te geven hoe ik me voelde. Toen ik met mijn klachten naar de huisarts ging werd tegen mij gezegd dat de klachten vanzelf wel over zouden gaan en ik me sterk moest houden. Ik kon ze wel onder het bureau trekken als ze dat zeiden. Je kunt de overgang niet weghalen, maar wel draaglijker maken. Daarvoor is het wèl belangrijk dat er over het onderwerp gesproken wordt, dus: praat, praat, praat, gooi dat masker weg.’’