“Ik zit minder lekker in mijn vel dan een paar jaar geleden en ik voel me minder energiek. Bovendien heb ik veel last van haarverlies, gewrichtspijn en gewichtstoename. Voor de klas staan betekent dat je de hele dag aan moet staan en een focus moet hebben van 8 uur ‘s ochtends tot half 3 in de middag. Vaak spreek ik daarna ook nog de ouders. Niet gek als je in de overgang zit en dan in de avond helemaal op bent.’’ 

Een vrouwenprobleem
“In mijn werk bevind ik me heel erg in een vrouwenomgeving. Dit resulteert in het feit dat de overgang geen taboe is tussen mij en mijn collega’s, maar het wel wordt gezien als een ‘vrouwenprobleem’. Je ziek melden is overigens wel een groot taboe. Ik werk op een school in West-Friesland en hier is de cultuur om door te gaan en hard te werken. Ziekmelden is dan ook echt niet altijd geaccepteerd. Toen ik met mijn klachten naar de huisarts was geweest, had ik het idee dat de huisarts dacht ik maar aan het zeuren was en me aanstelde. Zij zijn zelf ook beperkt op de hoogte van het brede spectrum van de overgang. Daarnaast kreeg ik medicatie die niet werkte. ’’ 

“Ik heb constant het gevoel dat ik op scherp moet staan. Ik wil namelijk niet dat mijn leidinggevenden erachter komen dat ik even een slechtere dag heb.”

Herkenning en hulp
“Ik zou het fijn vinden om herkenning te vinden op de werkvloer. Weten dat andere vrouwen zich soms ook niet goed voelen door de overgang en tegen dezelfde problemen aanlopen. De drempel om aan te geven hoe je je voelt is momenteel nog heel hoog. Het zou dan ook van hele erge meerwaarde zijn om hulp in te kunnen schakelen van iemand met kennis over de overgang. Dit kan bijvoorbeeld een overgangsconsulente of een inzetbare coach zijn.’’ 

Op scherp staan
“Ik heb constant het gevoel dat ik op scherp moet staan. De lichamelijke klachten en de daardoor ontstane onzekerheid en vermoeidheid werken drukverhogend. Ik wil namelijk niet dat mijn leidinggevenden erachter komen dat ik even een slechtere dag heb. Het zou heel goed zijn als leidinggevenden, werkgevers en directeuren opgeleid worden en een training krijgen hoe ze het gesprek over de gezondheid van vrouwen kunnen aangaan. Meer en juiste informatie over de overgang en vervolgens het gesprek aan gaan is super belangrijk! Alleen door niet om de situatie heen te draaien en aan te geven hoe je je voelt, wordt het taboe doorbroken.’’