Michelle over werken en migraine

Werkgeluk staat volop in de aandacht, en dat is niet gek: werkstress heeft zich in no time ontwikkeld tot beroepsziekte nummer één. Wie gelukkig is met zijn of haar baan, heeft minder last van stress. Bovendien zijn gelukkige werknemers productiever, loyaler, creatiever en meer betrokken. Maar waardoor ontstaat werkgeluk? Het is onze visie dat inclusief werkgeverschap het startpunt is. Eén van de pijlers die bijdraagt aan een inclusieve cultuur is dat werkgevers rekening houden met met de gezondheid van de werknemers. Michelle heeft migraine, het komt iedere maand voor en kan haar werk in de weg zitten. Lees of luister wat zij nodig heeft van haar werkgever.

Geschreven door: Suzan Steeman

Foto: Kiddo van der Veen

Luister naar het verhaal van Michelle:

“Mijn naam is Michelle, ik ben 29 jaar oud. Ik woon in Amsterdam en ik ben fulltime illustrator, hiervoor werkte ik onder andere in de horeca.”

“Ik heb last van migraine. Ik heb sowieso elke maand een aanval van het kan ook zo zijn dat er meerdere aanvallen per maand voorkomen. Een aanval is voor iedereen anders, bij mij begint het met een zware hoofdpijn die zich ontwikkelt tot een hele scherpe steek in mijn linker of rechter slaap en achter mijn ogen. Mijn lichaam voelt slap, ik ben misselijk en duf. Dit alles houdt drie dagen aan en daarna voel ik me weer oké.”

“Migraine kan mijn werkgeluk zeker in de weg staan maar dat hoeft niet zo te zijn. Dit is vooral het geval als ik het gevoel heb dat er geen begrip voor is vanuit mijn werkgever of opdrachtgever.”

“Ik weet nog een keer dat mijn migraine en mijn werk heel erg botsten. Ik werkte toen in een restaurant/cafe. Door een aanval kon ik amper op mijn benen staan, laat staan mensen bedienen en te woord staan. Ik voelde me toen nog zo bezwaard om niet te gaan werken dat ik gewoon ben gegaan. Achteraf is het echt krankzinnig.”

“Ik denk dat het belangrijkste is dat mensen interesse tonen. Dat het niet wordt afgedaan als ‘oh maar dat is toch gewoon hoofdpijn en neem maar een aspirientje en dan kan je gewoon komen werken.’ Want zo simpel ligt het helaas niet, was het maar zo.”

“Mijn vorige werkgever was echt betrokken. Die vroeg aan mij wat ze konden doen om te helpen. Daardoor kreeg ik het gevoel dat er begrip voor was en dat het er mocht zijn. Ik hoefde het niet te verbergen. Het is fijn als een werkgever bij een aanval zegt: ‘jij gaat lekker uitzieken, ik zorg voor vervanging, maak je geen zorgen, ik zie je over een paar dagen weer op kantoor en dan gaan we er 100% tegenaan’. Op zo’n moment valt er echt een last van mijn schouders en kan ik me concentreren op beter worden. En ik weet dat herstellen dan ook beter gaat, want ik maak me geen zorgen meer over wat ik achterlaat. Dan kan ik ook weer eerder aan de slag, wat natuurlijk fijn is voor mijn werkgever.”

“Zo ingewikkeld is het eigenlijk niet. Migraine hoort gewoon bij mij en bij mijn leven en zal daar waarschijnlijk altijd een onderdeel van zijn. Ik heb er mee leren omgaan dus dat moeten mijn werkgevers ook kunnen.”