Blog Vanessa Jorissen: Dat vraag je niet

Mijn vriendin en ik hebben twee kleine propjes van dochters. En sinds we kinderen hebben doe ik dingen die ik nooit deed. Zoals op het commando van een dwingende dreumes onder de bank kruipen om dat ENE stukje Duplo te pakken. Of naar een theatervoorstelling met als verhaallijn: pratende rups wordt vlinder, eind. Ik zeg dingen die ik nooit zei, zoals ‘niet met de lepel in je zus!’ en ‘dat is een héle mooie roze jurk.’ Mijn Iphone barst uit z’n voegen van de kinderfoto’s, waar ik zwijmelend doorheen scroll. Ik wil geen bier op vrijdagavond; ik wil slapen. Persoonlijk vind ik ons gezin belachelijk normaal. Maar dat zijn we niet, want we zijn met twee moeders.

Lompe vragen

Nu was ik het fenomeen ‘lompe vragen’ al gewend als lesbienne, vragen als ‘hoe doen jullie dat dan?’ en ‘ja maar, mis je dan geen piemel?’ passeerden regelmatig de revue. Zit je dan in de kroeg een wildvreemde uit te leggen dat je seksleven zeg maar, privé is. En dat ‘gewoon benieuwd’ niet op magische wijze leidt tot ‘gewoon antwoorden’. Maar inmiddels is daar dus een scala aan vragen bij gekomen over mijn gezin, en hoe dát dan toch kon gebeuren, twee vrouwen en twee kinderen. Hier een greep het onderste prut van het baggervat van vervelende vragen, en de antwoorden die ik graag had willen geven, als ik niet netjes was opgevoed en niet zo bang was om tikken te krijgen. Maar nu mag ik even mijn gal spuwen, dus hoppa:

‘Kinderen? Zijn jullie dan met een man naar bed geweest?’*

Hoe zeg je? Of wij, lesbisch, al 10 jaar samen, het een goed idee leek om alle vormen van piemel-loos zwanger worden te negeren en te kiezen voor die lekkende gehaktstaaf? Waarom? Hoezo? Met welke reden? In welk universum? Achterlijke holbewoner.

‘Maar vind je het dan niet zielig dat jouw kinderen geen vader hebben?’

Net zo zielig als dat jouw kind maar één moeder heeft.

‘Maar hoe noémen de kinderen jullie dan?’

Mama.

‘Maar hoe noemen ze je vriendin dan?’

Mama.

‘Maar, hoe weet je dan wanneer ze jou bedoelen?’

Dat weet ik. Ik weet hoe laat ze wakker worden. Ik weet wat ze van de tafel gaan pakken voordat ze het zelf hebben bedacht. Ik kan je vertellen wat de oudste morgen als eerste zegt als ze wakker wordt (de naam van haar zus). Als ik de jongste op het grote bed zet weet ik welke kant ze op kruipt (naar de gouden knop op de hoek, meestal de linker). Ze hebben ook twee oma’s. Hoor je nooit iemand over.

‘Maar wat nou als ze later worden gepest, dat is toch zielig?’

Als jij je kinderen leert dat ze normaal moeten doen tegen anderen heb ik dat probleem niet.

Of de heerlijke: ‘Ik vind het sneu, een kind zonder papa’

Ga je medeleven eens inzetten op plekken waar het ook gewenst is: met ons gaat het prima. En het gaat nog beter als jij even een stukje de andere kant op wandelt en je jezelf afvraagt wat jou de expert maakt van het leven van een ander.

‘Stel dat jullie uit elkaar gaan, neem jij dan de jouwe en zij de hare?’

Oké. Ik weet nog steeds niet hoe ik hier op moet reageren. Het is een vraag die voortkomt uit zo’n immense onwetendheid over wat het met je doet om dag en nacht voor een klein kindje te zorgen, hoeveel je er dan van gaat houden. En de suggestie dat je het kind dat niet uit jouw baarmoeder komt, zonder blikken of blozen, bij je ex zou parkeren… alsof het om een DVD-speler of zak met kleding gaat. Ik huil niet zo vaak, maar de eerste keer dat ik deze vraag kreeg heb ik staan snikken in het toilet. Want iemand projecteert zulk onmenselijk gedrag op je met zo’n vraag: Een kind? Boeien, niet het mijne, niet mijn probleem. Ik daag mensen die zich dit afvragen uit om eens aan de ouders van geadopteerde kinderen te vragen hoe ze dat dan doen bij scheiding. Want dat kind is toch van geen van beiden? Dus wie neemt ’t dan? Succes. Draag gebitsbescherming.

Aw, dat lucht op. En nu weer terug naar de echte wereld waarin ik zachtjes knik en zeg ‘nou, dat zit wel wat gecompliceerder…’

*Ik schreef er eerder deze blog over. Toen ik heul boos was.

Hoe zit het met jouw vooroordelen? Dit artikel is geschreven in het kader van de Maand van de Beeldvorming 2018 en de campagne #BeperktZicht. Ontdek jouw blinde vlek op beperktzicht.nl.