Blog Marjon Melissen: 'Dik' zijn in het oog van het Nederlandse volk

Nederland viert feest, maar waar gaat het uiteindelijk over? Het lichaam van een 14-jarig meisje. En dit is niet voor het eerst.

Vrijdag was het Koningsdag. De koninklijke familie was weer uitgebreid vertegenwoordigd in Groningen, het weer was goed en de mensen waren vrolijk. Toch kwamen er ook negatieve opmerkingen tevoorschijn, voornamelijk over prinses Amalia’s gewicht. Ik vind dit heel jammer, omdat de jonge prinses zo veel meer is dan haar gewicht.

Ik heb al eens eerder geschreven over dik zijn en body positivity, maar naar aanleiding van sommige reacties wil ik het onderwerp toch graag nog eens aansnijden.

Wat er gebeurde bij prinses Amalia wordt op z’n Engels ook wel ‘Fat Shaming’ genoemd. Sommige mensen denken dat door te zeggen dat dikke mensen zich moeten schamen voor hun lichaam, ze bijdragen aan de motivatie om hun gedrag te veranderen. In het geval van Amalia werd er o.a. gezegd dat ze een minder goede prinses/koningin zou zijn, omdat ze wellicht iets meer zou wegen dan gemiddeld, of meer dan wat een bepaalde groep mensen als wenselijk ervaart. Pardon?

Daarom heb ik 5 punten op een rij gezet waarom fat shaming nooit door de beugel kan:

1. Ten eerste vind ik dat hoe je eruit ziet nooit mag bepalen of je serieus genomen wordt. Ik las een aantal Tweets waar ik behoorlijk misselijk van werd. 1 Tweet maakte het statement dat vanwege haar uiterlijk Amalia geen goede koningin kon zijn en dat Alexia het maar over moest nemen. Ik vind niet dat Amalia een minder mens zou zijn als ze 10 kilo meer of minder zou wegen. Dat het alleen gaat over haar gewicht als kwalificatie voor een goed regentschap is bizar en toont behoorlijk #beperktzicht.

Amalia komt op mij heel volwassen over, met interesse voor de mensen die ze spreekt. Ze heeft een oprechte, open houding en ik denk dat zij zich al heel bewust bezig houdt met de verbindende taak die op haar te wachten staat. Zullen we het daarover hebben, in plaats van haar gewicht?

2. Ten tweede wil ik zeggen dat ik persoonlijk Amalia niet dik vind. Maar ook al was ze het wel, wat maakt het uit?! Ik vind het er op geen enkele wijze iets toe doen.

3. Ten derde is ze een tiener. Als ik terugkijk naar mijn tienertijd, toen ik al te dik was: elke opmerking erover deed pijn. Al die opmerkingen snijden een stukje van je zelfvertrouwen weg, in een periode waar alles al onzeker en turbulent is. Het is bovendien wetenschappelijk bewezen dat positieve opmerkingen veel effectiever zijn in het bewerkstelligen van positieve veranderingen, dan negatieve opmerkingen. Door negatief commentaar kom je veel sneller in een negatieve spiraal terecht, die kan leiden tot een depressie of een eetstoornis.

4. Ten vierde haal ik nog maar eens aan dat dik zijn niet gelijk staat aan ongezond!

5. Als laatste punt, wil ik nog even wijzen op  hoe we in het algemeen over meisjeslichamen praten. Volgens Amerikaans onderzoek is 80 procent(!) van 10-jarige meisjes bang om (te) dik te zijn en daalt hun zelfvertrouwen vanaf hun 12e sterk. Dan is het juist belangrijk om deze meiden met positiviteit te steunen.

Moet je eens nagaan wat deze meisjes nog meer zouden kunnen doen en bereiken, als ze de tijd waarin ze zich zorgen maken over hun uiterlijk, kunnen besteden aan school, sport of het ontwikkelen van hun talenten?

Er was (gelukkig!) ook een breed gedragen tegengeluid tegen deze negatieve opmerkingen. Afkraken is zo makkelijk, laten we het ‘moeilijke’ doen en als Nederlands volk Amalia steunen om een fantastische prinses en toekomstige koningin te worden!