We moeten het over boze vrouwen hebben

Wanneer je de term ‘boze vrouw’ googelt, levert dit bijna 6,6 miljoen resultaten op. De term ‘boze man’ is goed voor 83 miljoen resultaten. Dat is bijna dertien keer zoveel, en dat verschil is veelzeggend. Boze vrouwen zijn onzichtbaar. Online, maar ook in ons straatbeeld. En daarom moeten we het over ze hebben.

Geschreven door: Sander Heithuis

‘Mannelijke’ en ‘vrouwelijke’ emoties

Want betekent dit enorme verschil in zoekresultaten dat vrouwen nu eenmaal minder boos zijn? Waarschijnlijk niet. Het betekent dat boosheid en woede ‘gegenderde’ emoties zijn. Gegenderde emoties zijn emoties die we traditioneel alleen aan ‘de man’ of alleen aan ‘de vrouw’ toestaan. Zo is woede een van de weinige emoties die typisch ‘mannelijk’ zijn, en associëren we o.a. verdriet en angst met vrouwelijkheid.

Dat we boosheid of woede niet toestaan bij vrouwen blijkt uit veel recente voorbeelden. Hoewel er absoluut boze vrouwen zijn die wel van zich laten horen, worden zij echter vaak snel teruggefloten en terechtgewezen. Daarbij is het feit dat het in elk van de volgende voorbeelden om een zwarte vrouw gaat niet toevallig. Met name vrouwen van kleur vechten tegen het stereotype van ‘the angry black woman’ wanneer ze hun boosheid uiten.

Angry black women

Zo vertelde Wilfred Genee in een interview met Sylvana Simons al eens dat zij in haar politieke uitingen “gewoon warm en aardig moest zijn”. Hij vond haar “te uitgesproken”. “Te boos”. “Te pedant”.

Michelle Obama kreeg in haar tijd als First Lady het label ‘zwarte boze vrouw’ opgeplakt. Een label dat ze kreeg omdat ze, naar eigen zeggen, ‘gewoon haar eigen leven leidde’ en zich uitsprak tegen onrecht in haar land.

Serena Williams kreeg een jaar geleden de halve wereld over zich heen omdat ze zich woedend uitliet tegen een scheidsrechter. Onderstaande cartoon werd van haar getekend, waarmee met een fopspeen de uitbarsting van Williams als kinderachtig en hysterisch werd bestempeld.

In een commercial van Nike, die na dit voorval uitkwam, vertelt Serena: “Als we boos worden, noemen ze ons hysterisch, irrationeel of gek.” Met andere woorden: wanneer vrouwen zich woedend uitlaten, worden ze tot de orde geroepen en worden ze (soms letterlijk) verteld dat ze zich nederig op moeten stellen.

Genoeg om boos over te zijn

We associëren vrouwelijkheid dus niet met woede en boosheid, maar met warmte, zorg en liefde. En zoals mannen niet mogen toegeven aan kwetsbaarheid en verdriet, mogen ook vrouwen niet toegeven aan een heel spectrum aan emoties. Dit is een proces dat al op het speelplein begint. Professor Sandra Thomas zegt hierover: “Als jongetjes een onenigheid hebben op de speelplaats zullen ze geneigd zijn er een robbertje om te vechten, meisjes wordt eerder aangeleerd om hun kwaadheid te sussen en in te houden. Ze krijgen de boodschap dat je flink boos maken niet vrouwelijk is.”

Meisjes en vrouwen hebben echter genoeg om boos over te zijn: de loonkloof, de onwetendheid over het vrouwenlichaam of het feit dat ze niet in de media gerepresenteerd worden zijn hiervan slechts enkele voorbeelden. Laat de woede die dit oplevert je niet tegenhouden, maar laat het een katalysator zijn voor verandering. Woede kan zeer productief zijn, en het zou oneerlijk zijn alleen mannen die productiviteit te gunnen.

Gooi met borden. Trap een deur in. Ga protesteren. En als dat je iets te ver gaat, spreek je dan in ieder geval uit en laat je niet de mond snoeren, de volgende keer dat je onrecht wordt aangedaan.

We moeten het dus over boze vrouwen hebben, en dat is precies wat we deze week bij WOMEN Inc. gaan doen. Deel met de hashtag #weekvanwoede wanneer jij voor het laatst boos of woedend was en hoe daarop werd gereageerd.